Waarom er dus dringend meer volk moet gaan werken ...

Werkgelegenheidsgraad in duidelijk perspectief:

Drie werkende personen staan in voor het levensonderhoud van zichzelf + van net geen vier andere personen (die ofwel minderjarig, gepensioneerd of werkloos of economisch inactief zijn).

Da’s toch wel iets om bij stil te staan. Een interessant opiniestuk van de hand Simon Ghiotto, fellow bij de denktank Itinera, dat verscheen in de Standaard, legt helder uit hoe de vork aan de steel zit.

Vaak bereiken ons de berichten over de noodzaak om de werkgelegenheidsgraad dringend op te krikken om de financiering van onze sociale zekerheid niet in gevaar te brengen, maar zelden wordt dit in een tastbaar perspectief geplaatst.

Een recente rapport van de studiecommissie voor de vergrijzing vertrekt van de ‘demografische afhankelijkheidsratio’, dit is de verhouding van het aantal ouderen versus de bevolking op beroepsactieve leeftijd.

Volgens het rapport lag deze ratio in 2020 op 27% (waarbij men rekening houdt met de ouderen vanaf 67 jaar). Dit betekent dus concreet dat voor elke 67-plusser er dus 3,7 mensen aan het werk zijn of dat zouden kunnen zijn. De nadruk op de voorwaardelijke zin is belangrijk en heeft dus alles te maken met het probleem van onze slabakkende werkgelegenheidsgraad aangezien er heel wat mensen momenteel niet werken. 

Dat lijkt op zich al niet zo fraai. Maar het wordt erger. Want deze cijfers gaan namelijk voorbij aan het feit dat gepensioneerde personen niet de enigen zijn die door de werkende bevolking worden ‘onderhouden’. Er zijn immers ook nog werklozen, inactieven (lees: probleem van de steeds groter wordende groep van arbeidsongeschikten) en de minderjarigen.

Als we dus al deze groepen zouden meerekenen zaten we in 2020 bijgevolg met een geheel ander cijfer namelijk van 0,76 werkende per niet-werkende. Dat wil dus zeggen dat drie werkende personen moeten instaan voor het levensonderhoud van zichzelf en daarboven op van net geen vier andere personen die ofwel minderjarig, gepensioneerd of werkloos of economisch in actief kunnen zijn.

In het geval dat deze cijfers zouden blijven hangen dan is de voorspelling dat er een nieuwe daling van de draagkracht zal zijn waardoor we in 2030 uitkomen op 0,75 en in 2050 op 0,68 werkende per niet werkende. Elke twee werkende zullen dan moeten instaan voor zichzelf en nog voor drie niet werkenden.

 Bron: de standaard, opiniestuk Ghiotto Simon